Aanstaande zondag 29 november vindt de allereerste Groentjesactiviteit ooit plaats. Een evenement georganiseerd voor én door de Groentjes bij Heyendaal. Fantastig toch. In het verleden zijn er uiteraard verschillende leuke activiteiten georganiseerd om nieuwe leden welkom te heten. We nemen jullie graag even mee naar recente en minder-recente Heyendaalgeschiedenis. En wat oud-Groentjes delen hun eerste ervaringen met Heyendaal.
Throwbacks naar vruuger
De meesten van jullie kunnen zich de ‘stickerborrels’ nog wel herinneren: na het openingstoernooi volgde traditioneel de openingsborrel en daar kreeg elke aanwezige een sticker met daarop zijn/haar naam, team en het aantal lidmaatschapsjaren. Ideaal voor de Groentjes, pijnlijk voor de oudjes. En überhaupt het openingstoernooi. Dat bestaat nu al weer heel wat jaar, maar er waren ook tijden dat Heyendaal niet echt een opening van het seizoen kende. Je kunt het je bijna niet voorstellen. Dit jaar was er door de bekende omstandigheden alleen een toernooi, maar normaal gesproken staat de openingsborrel garant voor gezelligheid. En gezelligheid bij Heyendaal gaat dan vaak gepaard met veel drank en veel andere ‘gebeurtenissen’, waardoor ook het roddelseizoen direct goed op gang komt.
Herinnering van oud-Groentjes aan Heyendaal
Als je net bij Heyendaal komt, is het misschien allemaal even wennen. Wat voor gekke, gezellige mensen lopen hier allemaal rond? Wie is Daen? Waar the hell is de Jan Massinkhal? Waar zijn alle mooie mannen? Jullie hebben veel vragen. Speciaal voor alle lieve Groentjes van nu: iedereen ging jullie voor. Iedereen had vragen en/of eerste indrukken. Hier wat leuke anekdotes van ex-Groentjes:
Emma Kooistra (D10): Hierbij wat anekdotes van mijn eerste Heyendaalervaringen:
1) Ik kan me nog goed herinneren dat iemand zei: “Ik ga vanavond naar Daen!” Ik reageerde met: “Wie is Daan?” 2) Zes jaar geleden dacht ik al, wat een oude mannen in H1. Kun je nagaan hoe dat nu voor nieuwe Groentjes is, haha (red: 2/3e van huidig H1 speelde daar toen ook al). 3) Ik moest natuurlijk “Groen als gras” kennen om erbij te horen. 4) Ik kwam van een hele kleine vereniging met twee dames- en twee herenteam, dus als klein Groentje vond ik Heyendaal heel groot en ik snapte niet hoe iedereen elkaar kende en alle roddels wist. Leonie Krabman, teamie en roomie, vult aan: ik vroeg me vooral af: waar zijn de knappe mannen?
Lieke Penninx (D2): Nou ik weet wel dat ik de eerste weken bij Heyendaal letterlijk elke keer te laat was omdat ik niet wist hoe ik bij het sportcentrum kwam of m’n fiets kwijt was of ineens weer bij de Jan Massinkhal moest zijn. Ik had een keer op een zaterdag de bus gemist waardoor ik vanaf het station in 10 minuten met tussenstop bij mijn kamer bij het sportcentrum moest zijn. Ik ben letterlijk met een grote weekendtas naar mijn kamer gaan rennen, heb daar in alle haast m’n volleybalspullen gepakt en moest toen met verzuurde benen op de fiets naar het sportcentrum. Toen ik 5 minuten te laat aankwam kreeg ik de vraag ‘hoe ik het zelf vond gaan’. Dat was wel het moment dat ik besefte dat ik niet meer bij zorgzame moeders en 50-plussers in het team zat. Oja de biercantus met Heyendaalweekend vond ik ook een hele ervaring. Alle liederen, rare Latijnse of Duitse (of welke taal het ook was) benamingen en gekke aanvragen werkte enorm op mijn zenuwen bleek wel uit mijn spraakprobleem haha. Maar ik vond Heyendaal eigenlijk meteen al een mega leuke club!!
Guus Cox (H2): Wat mij nog het meest is bijgebleven als mijn tijd als Groentje zijn toch 2 dingen. Aan de ene kant alle Heyendalers die enorm geïnteresseerd zijn in je, en open staan om je te leren kennen. Iedere activiteit of donderdag in Daen was altijd gezellig, en nooit hoefde je alleen te staan. Ten tweede was het nog een flinke uitdaging om alle nieuwe regels te leren. Spoepelen, buffalo’s, lauwe fristi’s, noem het allemaal maar op. Het heeft toch een dik jaar gekost om het allemaal te leren.
Robin van Duijn (H1): Als ik terugdenk aan mijn periode als Groentje bij Heyendaal kijk ik vooral terug op misschien wel mijn mooiste ooit. Voorheen had ik 10 jaar gevolleybald en ben ik gestopt bij VoCASA, omdat ik het daar niet leuk vond. Na een tijdje begon het toch weer te kriebelen, maar waar dan? Bij Heyendaal meegetraind en vanaf moment 1 was het voor mij geweldig.
Het team van Heren 1 waar ik mee kon trainen, zorgde er gelijk voor dat ik me heel welkom voelde. Wat ik vooral merkte is dat het plezier in het spel voorop stond. Samen met de reus uit Duitsland kwam ik nieuw in dit team en begonnen we aan ons avontuur in de derde divisie. En dat ging goed!
Na tien jaar volleyballen nog nooit gepromoveerd of gedegradeerd en ja hoor, het eerste seizoen bij Heyendaal en direct kampioen worden. In mijn Groentjesjaar werd wel duidelijk dat Heyendaal niet alleen volleybal is. Het was het begin van een aantal enorm leuke en gezellige jaren bij Heyendaal, zowel binnen als buiten de lijnen.
Lieve Groentjes, heel veel plezier met jullie activiteit aanstaande zondag!