Het was een late donderdagavond en voor de derde keer dit seizoen mochten wij afreizen naar het mooie Wijchen om een wedstrijd te spelen tegen dames die onze moeder hadden kunnen zijn, (of grootmoeder).
We begaven ons in het hol van de Wijchense leeuw. Het was er op of er onder. De doelstelling is de zesde plek en wanneer jij achtste staat en de tegenstander zevende heb je maar 1 doel en dat is winnen. Aangezien we vorige week verloren van de nummer laatst was iedereen extra gemotiveerd om dit keer wél te winnen. Dit keer zelfs twee coaches meegenomen (Joyce en Ivo) om dit doel te bereiken.
De eerste set verliep als een trein en met 16-25 werden de dames aan de overkant van het veld geveegd. De scheidsrechter heeft nog alles in het werk gesteld om zo veel mogelijk punten voor trivos binnen te slepen maar helaas hadden wij hier geen boodschap aan. De tweede set liep het even mis, of wilden we het spannend houden? Deze set ging verloren met 25-17. De opstellingen werden aangepast en de set werd binnen gesleept met 19-25. Nu hadden we een keuze, gaan we voor de vijfde set (gemengde Toto gevoelens) of maken we het keurig af? De dames aan de overkant riepen dat wij niet wilden winnen maar zij wel. Dit vonden wij een ietwat vreemde uitspraak en dit zorgde voor extra motivatie. Ook deze set werd gewonnen met 19-25. Dit zorgde voor een eindstand van 1-3 in ons voordeel, hallo zevende plek!
Wat hebben we geleerd van deze wedstrijd? Oude vrouwen worden snel moe, Winnen is belangrijker dan de Toto, en prik nooit een bal met alleen je duim door want dan is het einde wedstrijd. Ondanks dit werd de overwinning groots gevierd in café Daen en de nacht duurde nog heel lang.
Volgende doel: de zesde plek!